σκούντρα

η, Ν

1. βίαιη ώθηση, σπρώξιμο, σκουντιά

2. μτφ. δυσχέρεια, ξαφνικό εμπόδιο («μη αθετήσης αμέσως για μια σκούντρα το σκοπό που 'χες αποφασίσει», Σαίξπηρ, μετφρ. Θεοτόκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για λ. αραβ. προελεύσεως].